O
EVDEN ÇIKMAK YA DA ÇIKAMAMAK, İŞTE BÜTÜN MESELE BU…
İnsan “O EVDEN ÇIKAMIYOR” kendi oturduğu evden çıkamıyor…
Peki, neden
çıkamıyor?
Alışıyor çünkü
insan…
Oraya gitmeye gelmeye, yola, komşuya, bakkala veya fırına
terziye yada restorana alışıyor…
Ve daha da önemlisi içindeki insanlara da alışıyor…
Önce anne babaya, varsa kardeşe, komşulara, arkadaşlara
da alışıyor…
Sonra yatılı okul için lise, üniversite gibi nedenlerle
alışkanlıklarından ayrılmak….
İnsana iyi
geliyor…
Bazen de mutlu bir yuva hedefiyle ayrılmak…
Bu da insana iyi
geliyor…
Eski alışkanlıkların kalmadıkça insan bazı dirençlerini
kırmak zorunda kalıyorsun…
Mesela yurtta aynı odada 8 kişi kalmaya alışıyor…
Sonra erkekler için askerlik geliyor; orada alakasız yerlerden
ve farklı kültürlerden gelen insanlarla da kalmaya alışıyorsun… Normal hayatında konuşmaya dahi
tenezzül etmeyeceğin askerlik arkadaşın başka bir bölüğe gidince gözlerin
sulanıyor…
O EVDEN ÇIK…
Doğduğun evden çık…
Ailenin yaşadığı evden çık…
İlkokuldan çık…
Liseden çık…
Üniversiteden çık…
Doğduğun şehirden çık…
Kendi evinden çık…
Aslında bu dünya
bizim evimiz …
Gördüğümüz en büyük ev bu Dünya…
Aslında biz Dünyalı da değiliz de o da ayrı bir konu…
Aslında dünya cennetin
bazı esintiler taşıyor…
Biz o esintilere çok kaptırıyoruz kendimizi…
Bir boğaz manzarasına…
Yemyeşil bir ormanda turkuaz bir göle…
Ya da sonsuzluk
hissi veren lebi derya bir manzaraya…
Çok güzel bir kadına, ya da erkeğe…
Ve hatta kendimize, vücudumuza ve dahası kendi zekamıza….
İşimize, eşimize, çocuğumuza, annemize, babamıza,
kardeşimize, evimize, arabamıza vs.
Aslında bunlar da bizim evlerimiz belki de…
Gördüğümüz en büyük dünya evinde kendimize; farklı farklı, irili ufaklı evler
oluşturuyoruz…
Ve bir yerden sonra bunlara alışıyor ve vazgeçemiyor
insan…
Ama asıl evimiz ne bu dünya, ne de içerisindekiler… Ama biz bunu hep
unutuyoruz….
Çünkü unutmak çok kolay ve bu işimize geliyor…
Geçici büyük bir evde olduğumuzu unutmadan… Kendi
zihnimizde oluşturduğumuz irili ufaklı evlere fazla takılmadan….
Asıl evimize doğru
yaptığımız bir yolculuktur belki hayat…
Asıl evimiz çok büyük ve çok güzelmiş…
Asıl evimizde buluşmak dileğiyle…
Her adresin bir yolu vardır… J
GET OUT OF THE HOUSE
TO GET OUT OF THE HOUSE OR NOT. THAT IS THE
QUESTION
Human “cannot get out of the house” I cannot get out of the house he resides in.
Then, why he cannot?
Because he gets used to it…
He gets used to going and coming, the road, the neighbors, the grocery or the bakery or the tailor and restaurant in the neighborhood.
First, he gets used to the parents and the siblings if he has neighbors the friends too.
Then he leaves the habits for reasons such as boarding school high school or the university. That does good to him.
Sometimes to leave for a happy home. That also does good to him.
He has to break some resistance as he leaves old habits.
For example, he gets used to staying with eight people in the same dormotery room.
Then for boys, there's a military service. He gets used to staying and living with people from different cultures and irrelevant places.
Your eyes are filled with tears when your military front whom you would never deign to talk goes to another troop.
Get out of that house
Get out of that house where you were born
Get out of that house where your family lives
Get rid of
Get out of that high school
Get out of that university
Get out of that City where you born
Get out of that house what you own
Actually, this world is your house
Thhis worls iş the biggest house we have ever
seen
Bu the way we are not belong to this world but
it is another matter.
Actually, the world keeps the same breeze
from heaven.
We are wrapped up in this breeze.
In a bosporus view
In a turquoise lake in a green forest or in a sea view that gives an Infinity feeling
In a beautiful woman or a handsome man
Moreover, in ourselves, in our body, or what is more in our own intelligence.
In our jobs, our partners, our children, our mothers, our fathers, our siblings, our houses, our cars… etc
All these are also our houses…
We create different large and small houses in this big world house we have ever seen
And after a while human gets used to those and cannot give up. But our real house is neither in this world nor the things inside. But we always forget this.
Because forgetting is easy, and it suits our looks without forgetting being a temporary big house… without forgetting being a temporary house… without being attached to the big and small houses that we create in our mind.
Life is maybe a trip to our real house.
Our real house is said to be spacious and very beautiful.
Wish we meet in our real house.
Every adress has a way
Ne kadar güzel bir bakış açısı olmuş
YanıtlaSilİnsanın bagımlılıklarından kurtulması için önce fark etmesi gerekir ve bu yazı çöm güzel bir farkındalık olmuş 👏👏👏
Çıktığında Daha iyi yerde olacağını bilenler o evden çıkıyor.
YanıtlaSilİnsan bu hayata o kadar uyumsuz ki,her yerden bir gün çıkmak zorunda kalıyor.Aslında her çıkış bir gerçekliğe gidişte bir hatırlatma.
YanıtlaSilHatırladığın her şey bir sakınma, her sakınma bir yaklaşma ve güçlenme.
O evden çıkmak önemli,ama nasıl çıktığın daha ……!
İnsan ne kadar gerçeğe yakın yaşarsa yaşadığı gerçeğe yakın bir ev olur, ...asıl ev bazen hapishanen bazen cennetin olur...
YanıtlaSilTeşekkür ederim yazı için, ellerinize sağlık. İnsanın gerçek kopamam dediği yerde seçim olasılığı yoksa kopuyor. İnsan aslında zor zannettiği için bir değişimi istemiyor. Seçenek varsa o zaman kolay olanı seçiyor. Bedel herşey bedel, bedel ödemek insana zor geliyor. Bu dünyadaki bedeller bizim gerçek evimizin adresini oluşturacak. Anlık hazlar için sürekli acılar çekmeyelim. Her şey dengede olursa mutlu ve başarılı olur insan. O zaman her yer benim ecim olur ama asıl önemli olan evim ebedi kalacağım evim. Orada huzur var, sekine var.
YanıtlaSilDünya böyle ise asıl evimiz nasıldır kim bilir? Teşekkürler...
YanıtlaSilEvinden bir süre ayrıldığında ev gibisi yokmuş deriz ya, evet ev gibisi yok bir gün eve döneceğiz...
YanıtlaSilBu dünyada hep sahip olmaya çalışıyoruz. Hep bir şeyler istiyoruz. Bu istediğimiz şeyler için ömrümüzü harcıyoruz. işte o elde ettiklerimizi burada bırakıp gideceğiz. Çünkü burası bizim asıl vatanımız değil. Teşekkürler hatırlattığınız içinTeşekkürler hatırlattığınız için
YanıtlaSilElinize sağlık çok güzel
YanıtlaSilEv sahibinin arayıp “Kusura bakmayın ama evi satmak durumundayım” dediği bir zamanda yazının denk gelmesi :))
YanıtlaSilKaleminize sağlık olsun. 💐
Yazıyı karşıma çıkarana şükürler olsun 🙏
Evet haklısınız 🌹 Çık o evden ve seni neler bekliyor gör...
YanıtlaSilDoğrusu insanoğlu çok unutan bir canlı. Bu dünyadan bir gün göz edeceğini hep unutuyor. Unutmak işine geliyor. Güzel bir yazı olmuş elinize sağlık.
YanıtlaSilO evden çık.. Rahatlık tuzağından çık.. O riske cesaret göster ki daha iyisi senin olabilsin ..
YanıtlaSilEvden çıkmadan eve dönmeyi hak etmez insanoğlu..
YanıtlaSilBu değer biçilemez bir kestirme bilet çok şükür…
YanıtlaSilEvcimenlere gelsin...
YanıtlaSilGerçek evimizde buluşmak dileğiyle inşALLAH
YanıtlaSilYolun doğru mu yanlış mı belli olduğu seçim… Adres seçimi…
YanıtlaSilElinize sağlık
geçici olan bir araçtayım... kalıcı bir yere gidiyorum. aracımın çok iyi olmasına gerek yok ama gideceğim yer çok önemli çünkü sürekli oradayım. aracımda kötü olsun demiyorum ama razıyım aksaklıklara sabredebilirim. işin aslına bakarasan aracın geçici olduğunu bildikten sonra araçla ilgili isteklerim epey azaldı. şimdi gideceğim yerin hayalindeyim... yeter ki kaza bela olmadan bu yolculuk bitsin bu araç beni doğru amacımda olan yere götürebilsin.
YanıtlaSilYazı için teşekkürler...bazen ne zor alışkanlıkları terk etmek.. bize verilenler ile kendimize nasıl bir sınır koyuyoruz... Oysa ki... Sonsuz seçenekler arasından bizim seçimlerimiz ile ilgili her şey
SilMerhaba, güzel yazı olmuş. İnsan konfor alanından çıkmadan, ancak sıradan bir hayat yaşar…
SilKaleminize saglık. İnsan konfor alanını terk etmeden, sakınmalarını nasıl yapabilir? Sınavını nasıl verebilir? Hayat bizden ne istiyor. Bunların hepsini bilinç açıklığıyla, düşünerek, irdeleyerek bulabiliriz.
YanıtlaSilAlıştığı hayatın dışında insanı kim bilir neler bekliyor? Tabi o adımı atmaya cesaret edebilirse ancak bunu öğrenebilecek...
YanıtlaSilDünyada kiracıyız, hem de bedava oturun demişler, hesabı ev sahibi olduğunuz yerde keseriz demişler..
YanıtlaSilGeçici olan bir hayatta takılı kalmak, rutin'in dışına çıkamamak...
YanıtlaSilÇok güzel bir bakış açısı kaleminize sağlık...
Ne güzel bir yazı olmuş. Kaleminize sağlık
YanıtlaSilİnsan direnç ve trendlerini yani kendi kabuğunu kıramadığı sürece gideceği yolun onun sonuçta varmak istediği hedefin yol yolu olup olmadığını anlayamaz. İşte bu sebepten dolayı insan önce hedefinin ne olduğunu belirlemesi için Kabuğundan çıkmalı kendi kabuğunu kırmayı başarmalıdır. Elinize sağlık
YanıtlaSilYolcunun yoldakilere bakıp kalması ve varacağı asıl yerden uzaklaşması ne kadar üzücü. Kalıcı olmadığımız bir yerde kalıcıymış gibi davrandık. O evden çık ki çıkamadığın evi görebilesin …
YanıtlaSilKonfor alanı insanın rahatlık tuzağı ne yazık ki..elinize sağlık
YanıtlaSilÇıkıp gitmek ne güzel..
YanıtlaSilRutinden çıkıp harekete geçmemiz gerekiyor demek ki. Emeğinize sağlık.
YanıtlaSilDaha iyisi için vazgeçmek gerek bazen, daha doğru bir adrese varmak.oçin yola koyulmak gerek
YanıtlaSilGüzel anlatımış gideceğimiz gerçek ev belli
YanıtlaSil