MOTİVASYON NASIL SAĞLANIR? Hayatta hep mutlu ve başarılı olmak için çabalarız. Bir meslek seçerken de bu motivasyonla seçim yapar, başarılı olacağımıza inandığımız mesleği seçeriz. Hayatta bizi bu hedef lerimize ulaştıran yolda yapmamız gerekenler ve aynı zamanda sakınmamız gerekenler vardır. Yapmamız gerekenler, bizi başarıya yaklaştırırken, sakınmamız gerekenler de bizi doğru yolda tutarlar. Meslek hayatımızın başında, çoğu zaman ideallerimiz doğrultusunda hareket ederiz. Varmak istediğimiz hedefler, kazanmak istediğimiz unvanlar için çabalar dururuz. Bunlara ulaştığımızda mutlu ve başarılı olacağımıza inanırız.  Peki, neden çıktığımız yolun başında sahip olduğumuz motivasyonu sonuna kadar taşımakta zorlanırız?  İlk günlerde gözlerimiz parlayarak gittiğimiz işlerimize, bir süre sonra neden isteksiz gideriz? Yolun başında takip ettiğimiz ilkelerimizi, neden bir kenara bırakırız?  Neden, bir müddet sonra çalışma isteğimizi kaybederiz? Mehmet Bey kurumsal bir firm...

DÜNÜMÜZE GÖRE NEREDEYİZ? Son günlerde ne olduysa bize, toplumsal olarak bir acayiplikler silsilesidir gidiyor. İşte, trafikte hatta evde birbirimizle çok sık tartışır hale geldik. Bir dokunuyoruz, bin ah işitiyoruz, çevremizdeki insanlardan. Whatsapp gruplarında dedikodu yapıyor, sanal ortamlarda takipçi kasmaya, sürekli gönderilerimizi beğendirmeye çalışıyoruz. Beğeni toplamak için türlü türlü işler peşine düştük artık. Kendimizden ve diğer insanlardan iyice uzaklaştık. Günümüzün büyük bölümünü telefonda, bilgisayarda geçiriyoruz. Bu yüzden, hayatımızdaki insanlarla ilişkilerimiz azaldı.  Birbirimizi tanıyamaz, hatta anlayamaz hale geldik artık.  Hayatın içinde o kadar kaybolduk ki, internet faturamızı ödiycez diye, o sosyal mecraya üye olucaz diye, mavi tik alıcaz diye, daha fazla ücret ödemek zorunda kaldık. Bunlara odaklanmaktan, birbirimizin ihtiyaçlarını göremez olduk, halini hatırını sormaz hale geldik. Oysa çok zor değildi  “bir ihtiyacın varmı?” diye sormak....

UMUTLAR TÜKENDİ DERKEN Mutlu olma amacı var her insanın, her adımda bir kere daha yaklaştığı… Evet! işte bu sefer oldum! Deyip ama olamadığı… Her gün bir adım daha yaklaşır insan o sona. Mutlu olmak istediği o sona… Neydi mutluluk? Kazandım sanıp kaybettiğimiz mi? Yoksa kaybettiğimizi zannederken kazandığımız mı? Hayat gerçekten çok şaşırtıcı değil mi? Tam kazandım derken kaybettiğin… Tam kaybettim derken de gelen kazanımların olduğu derecede şaşırtıcı… Bazen insan öyle kazanır ki, aslında her şeyi kaybetmiştir… Ve bazen de öyle kaybetmiştir ki kaybederken birçok şey kazanmıştır… Çünkü “O” çok güzel kaybetmiştir… … “Ailenin ortanca çocuğuydu Refik, bir ablası bir de erkek kardeşi vardı. Evin ortanca çocuğu olmak kolay değildi, sorumlulukları fazlaydı. Evin her işine koşturacaktı… Ablasına yaren olacak, kardeşini gözetecekti… Ablası Makbule biraz kurnazdı, Refik’i öne atmayı severdi. Refik bunu önemsemez, düşünmezdi bile. Anne ve babaları iyice yaşlanmışlardı, evin yükü ço...

NE UMDUM? NE BULDUM? Alnından terler damlıyordu Abidin’in. Dişinden tırnağından artırdıklarıyla kurduğu atölyesinde, harıl harıl çalışıyordu. Bir yandan siparişleri yetiştirmeye çalışıyor, bir yandan da kendi kendine düşünüyordu;  “Bir an önce o eşarpları paketlemem lazım, müşteriye teslim edeyim de ödemesini alayım. Hem oradan alacağım paraya çok ihtiyacım var, kredi kartını da ödemem lazım. Bir de hanıma yok yere söz verdim, o çok istediği robot süpürgeyi alacağım diye üç aydır erteliyorum. Of! çok sıkıştım bu ay, nasıl çıkacağım bu işlerin içinden? Hanımın isteğini bir ay daha ertelerim ama, daha atölyenin kirası var bir de.”  O arada telefonu çaldı Abidin’in, paketleme yaptığı ürünlerin sahibi arıyordu.  “Eyvah!” dedi kendi kendine, ondan alacağı paraya çok ihtiyacı vardı, şimdi nasıl söyleyecekti paketlemenin daha bitmediğini ve yarına yetişmeyeceğini? Oysa daha iş için anlaşırlarken üstüne basa basa bu tarihte istiyorum demişti Oğuz Bey, Abidin’de yetişmeyeceğini ...